امروزه مردم در همه جای آمریکا پیکل بال بازی می کنند. داغ ترین ورزش در حال حاضر! مدیر بازاریابی و ارتباطات در کانتری ساید فیلادلفیا اخیرا گفت: «این ورزش به شکلی عظیم رشد کرده است.» پیکل بال نه تنها محبوب شده است، بلکه توجه افرادی مانند لبرون جیمز و تام بردی اسطوره ی راگبی را نیز به خود جلب کرده است.
طی یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۲ بیش از 4.8 میلیون نفر در آمریکا پیکل بال بازی می کنند. پیش بینی می شود تا سال 2030، پیکل بال حدود 40 میلیون بازیکن را در سراسر جهان جذب کند. محبوبیت این ورزش در چند سال اخیر در بین سرمایه گذاران به شدت افزایش یافته است.
طبق گزارش CNBC، از سال 2016 تا 2019، پیکل بال به طور متوسط سالانه 7.2 درصد در ایالات متحده رشد کرده و از 2.8 میلیون بازیکن به 3.5 میلیون نفر رسیده است. طی پنج سال گذشته، پیکل بال میانگین رشد سالانه 11.5 درصدی را داشته است، در حالی که ورزش های مشابهی مانند بدمینتون و پینگ پنگ به ترتیب با رشد منفی 3.7 درصد و 1.2 درصد مواجه بوده اند. شاید این محبوبیت به نحوه ی اجرای آن در گروه های سنی و سطح درآمد مختلف، بستگی زیادی داشته باشد.
طبق اعلام انجمن پیکل بال ایالات متحده در سال ۲۰۲۱، نیمی از بازیکنان جدی پیکل بال (کسانی که هشت بار یا بیشتر در سال بازی می کنند) 55 سال و بالاتر داشتند. افراد زیر ۲۴ سال در حال حاضر بیشترین گرایش را به این ورزش دارند.
پیکل بال اغلب به عنوان ترکیبی از تنیس، پینگ پنگ و بدمینتون توصیف می شود. قوانین ساده هستند. دو تیم (معمولاً هر کدام دو نفر) توپ را در زمین کوچکی که با یک تور کوتاه به دو نیم تقسیم شده به عقب و جلو می فرستند. طرفی که 11 امتیاز با اختلاف حداقل دو کسب کند، برنده است. سرویس ها باید مورب و زیر دست باشند، توپ باید قبل از والی میزان مناسبی جهش کند و بازیکنان نمی توانند هنگام ایستادن در منطقه نزدیک به تور (معروف به کیچن یا آشپزخانه) به توپ ضربه بزنند.
فهرست محتوا
تولد پیکل بال
این ورزش در تابستان 1965 در باینبریج آیلند، شهری در غرب ایالت واشنگتن، اختراع شد. سه دوست بانی تولد آن بودند، از جمله جوئل پریچارد نماینده در کنگره ی آمریکا و بیل بن. آنها فعالیتی را می خواستند که افراد در هر سن و در هر سطحی از تناسب اندام بتوانند در آن شرکت کنند.
روزی جوئل پریچارد و بیل بل بعد از کار به خانه آمدند و متوجه شدند که خانواده‌هایشان خسته هستند و اسیر روزمرگی شده‌اند. آنها به انجام ورزشی چون بدمینتون فکر کردند، اما نتوانستند راکت‌ها را پیدا کنند، بنابراین تصمیم گرفتند بازی را با راکت های تنیس روی میز و یک توپ پلاستیکی توخالی انجام دهند. سطح چوبی توپ های پینگ پنگ به خوبی با توپ پلاستیکی کار می کرد، اما تور بدمینتون خیلی بلند بود. آنها آن را به 36 اینچ کاهش دادند و به بازی ادامه دادند. خانواده ها با انجام این بازی چنان سرگرم و هیجان زده شده بودند که همسایه ای به نام بارنی مک کالوم را هم برای انجام بازی دعوت کردند. این سه نفر، جوئل، بیل و بارنی یک هفته بعد با هم نشستند و قوانین بازی را تهیه کردند. قصد آنها این بود که خانواده ها بتوانند با هم بازی پیکل بال را انجام دهند و مسابقات دوستانه پیکل بال داشته باشند.
آنها قوانین را از ورزش های مختلف راکتی به عاریت گرفتند و با معرفی منطقه ی بدون والی، ویژگی مهمی از بازی، که آن را از سایر ورزش های راکتی جدا می کند، یک مفهوم منحصر به فرد ابداع کردند. آنها همچنین تصمیم گرفتند که زمین پیکل بال را کوچکتر از زمین تنیس اما به اندازه یک زمین بدمینتون دو نفره همراه با تور کوتاه تر بسازند.
در سال 1976، مجله تنیس آن را “جدیدترین ورزش راکتی آمریکا” نامید.
ابعاد زمین پیکل بال
زمین استاندارد پیکل بال تقریباً به اندازه ی یک زمین بدمینتون دو نفره است و طول زمین 13.4 متر (شامل خطوط) و ۶.۱ متر عرض (شامل خطوط) است. طول تور زمین پیکل بال ۶.۱ متر است. ارتفاع تور زمین پیکل بال 91.44 در کناره ها و 86.36 در وسط است. این زمین بسیار شبیه زمین تنیس است. زمینی با خط های کناری راست و چپ و یک منطقه والی ممنوع به اندازه ی ۲ متر و ۱۳ سانتی متر در جلوی تور که اغلب از آن به عنوان کیچن یا آشپزخانه یاد می شود.
قوانین و مقررات بازی
پیکل بال به صورت انفرادی یا دونفره با زمینی به اندازه بدمینتون و توری کوتاه تر از تور تنیس بازی می‌شود. این بازی از قوانین خاصی پیروی می کند که برای تضمین بازی منصفانه و رقابت لذت بخش طراحی شده است.
زمین به دو باکس سرویس و یک منطقه ی “والی ممنوع” نزدیک به تور به نام “آشپزخانه” تقسیم می شود.
برای شروع یک امتیاز، توپ، زیر بغل و به هدف باکس سرویس مقابل سرو می شود. قبل از اینکه بازیکن یا تیم دونفره بتواند طبق قوانین پیکل بال شروع به والی کند، توپ باید یک بار در دو طرف زمین بانس (برخورد با زمین) داشته باشد.
رالی تا زمانی ادامه می‌یابد که یکی از بازیکنان یا تیم ها اشتباه کند (مثلاً ضربه‌ای به بیرون از محوطه یا به تور بزند) یا کسی ضربه ای بزند که به موجب آن توپ در زمین حریف دو بار به زمین برخورد کند (ضربه ی وینر).
آشپزخانه به عنوان منطقه ی بدون والی یا والی ممنوع نیز شناخته می شود، به این معنی که اگر در داخل آشپزخانه بازی می کنید، باید ابتدا توپ بانس داشته باشد (پس از برخورد با زمین بلند شود)، در غیر این صورت امتیاز به بازیکن یا تیم دیگر می رسد.
امتیازدهی
امتیاز دهی ساده است – برنده اولین بازیکن یا تیمی است که به امتیاز ۱۱ برسد. با این حال، مانند تای بریک در تنیس یا پدل، باید با دو امتیاز برتری برنده شوید. اگر امتیاز 10-10 مساوی باشد، ادامه می دهید تا زمانی که یک طرف به دو امتیاز اختلاف برسد.
طبق قوانین پیکل بال، شما فقط می توانید در سرویس خود امتیاز کسب کنید و تا زمانی که یک امتیاز را از دست ندهید به سرویس زدن ادامه می دهید. پس از به دست آوردن یک امتیاز در سرویس خود، زمین خود را عوض می کنید و سپس به حریف خود اجازه ی سرویس می دهید به هدف باکس سرویس دیگر.
در بازی های دوبل، بازیکنان نوبتی سرویس می زنند. وقتی بازی‌های دوبل را تماشا می‌کنید، اغلب می‌شنوید که بازیکنان هنگام اعلام امتیاز سه شماره را صدا می‌زنند – عدد سوم به این اشاره دارد که کدام یک از دو بازیکن سرویس خواهد زد.
به عنوان مثال، اگر امتیاز 3-3 باشد و تیم شما در آغاز شروع سرویس باشد، شما باید 3-3-1 را صدا بزنید – که نشان می دهد بازیکن یک در حال سرویس است. اگر امتیاز را از دست بدهید، به 3-3-2 تبدیل می شود، زیرا اکنون سرویس به جای حریف به هم تیمی شما می رسد.
تنها زمانی که در شروع بازی قرار دارید این نوع اعلام متفاوت خواهد بود، جایی که فقط یک بازیکن می تواند سرویس بزند. برای این امر شما باید 0-0-2 اعلام کنید.
سرویس
در پیکل بال، توپ به صورت مورب به باکس سرویس مقابل سرو می شود. قبل از اینکه بازیکن بتواند توپ را برگرداند، توپ باید فراتر از منطقه ی والی ممنوع یا آشپزخانه حرکت کند و در باکس سرویس فرود آید (توپ باید در دو طرف تور بانس داشته باشد قبل از اینکه بازیکنان شروع به والی زدن کنند).
بازیکنان می توانند زیربغل سرو کنند یا بعد از بانس توپ زیر بغل ضربه زنند. هنگام سرويس، بازيكنان بايد در كنار خط مرکزی بايستند و حداقل يك پای بازیکن مشغول سرو، پشت بیس لاین باشد.
فدراسیون جهانی پیکل بال (IFP)
فدراسیون بین المللی پیکل بال (IFP) به عنوان سازمان جهانی ورزش پیکل بال ایجاد شد. IFP در سال 2010 توسط انجمن پیکل بال ایالات متحده (USAPA) که اکنون USAP است، تأسیس شد. IFP یک سازمان غیرانتفاعی است که منابع خود را بر حمایت از سازمان‌های ملی و محلی متمرکز می‌کند.
اهداف IFP عبارتند از ایجاد و حفظ قوانین رسمی در تمامی بازی‌های پیکل بال، سازماندهی مسابقات بین‌المللی و مهم‌تر از همه، گسترش ورزش پیکل‌بال در سراسر جهان.
اساسنامه و آئین نامه IFP به طور رسمی در سال 2015 توسط چهار کشور عضو آن: ایالات متحده، کانادا، اسپانیا و هند تصویب شد. از سال 2015، IFP به طور پیوسته رشد کرده است و تنها در نیمه اول سال 2021 بیش از 20 کشور را به رتبه بندی خود اضافه کرده است.
هدف اصلی IFP، افزودن ورزش پیکل بال به بازی‌های المپیک است.
IFP همچنین مسابقات بین المللی پیکل بال از جمله جام بینبریج را برگزار می کند؛ رقابتی بین المللی که در آن تیم ها قاره های خود را نمایندگی می کنند و در سطوح حرفه ای و آماتور به رقابت می پردازند.
در سال 2018 یک سازمان رقیب، فدراسیون جهانی پیکل بال (WPF)، توسط سیمور ریفکیند، که قبلا انجمن بین المللی آموزش حرفه ای پیکل بال (IPTPA) را تاسیس کرده بود، تشکیل شد. هر دوی IFP و WPF به دنبال ترویج پیکل بال در سراسر جهان هستند، و هر دو به دنبال به رسمیت شناختن این ورزش برای المپیک هستند.
لوازم بازی پیکل بال
برای انجام ورزش پیکل بال در حالت یک نفره به دو راکت پیکل بال و یک توپ سوراخ دار مختص این ورزش نیاز دارید.
ابعاد راکت پیکل بال چقدر است؟
یکی از ویژگی های بارز ورزش پیکل بال راکت آن است. راکت های پیکل بال باید از مقررات USAPA پیروی کنند، به این معنی که بزرگتر از راکت تنیس روی میز و کوچک تر از یک راکت تنیس هستند.
راکت های پیکل بال و راکت های تنیس روی میز هر دو دارای صورت یکدست هستند، در حالی که راکت های تنیس و راکت های اسکواش دارای رشته های کشیده ای هستند که به صورت متقاطع به صورت عمودی و افقی در چارچوب راکت متقاطع می شوند.
آیین نامه رسمی USAPA بیان می کند که: طول و عرض ترکیبی، از جمله هر محافظ لبه و درپوش انتهایی، نباید از 24 اینچ (60.96 سانتی متر) تجاوز کند. طول راکت نمی تواند از 17 اینچ (43.18 سانتی متر) تجاوز کند. هیچ محدودیتی در ضخامت راکت وجود ندارد.
به عبارت دیگر، راکت های پیکل بال می توانند طیف وسیعی از عرض و طول را داشته باشند، اما طول کل + عرض کل نمی تواند از 24 اینچ بیشتر شود. با در نظر گرفتن این موضوع، اگر از یک راکت با صفحه ی دراز و بلندتر استفاده کنید، برای برآورده کردن معیارهای استاندارد، راکت باید باریک‌تر از طرح‌های سنتی باشد.
اکثر راکت های موجود دارای عرض بین 7 اینچ (17.78 سانتی متر) و 8 اینچ (20.32 سانتی متر) و طول 15 اینچ (38.10 سانتی متر) تا 16 اینچ (40.64 سانتی متر) هستند. راکت های پیکل بال در این محدوده، به صورت همه جانبه، قدرت، کنترل و تعادل را ارائه می دهند.
وزن راکت های پیکل بال چقدر است؟
در حالی که هیچ محدودیتی در دفترچه قوانین رسمی USAPA در مورد وزن راکت پیکل بال وجود ندارد، وزن بیشتر راکت های پیکل بال بین 7.2 اونس (204 گرم) تا 8.5 اونس (241 گرم) است. راکت های سنگین تر قدرت بیشتری را ارائه می دهند، در حالی که راکت های سبک تر کنترل و دقت بیشتری را ارائه می دهند. اکثر بازیکنانی که برای اولین بار بازی می کنند، راکتی با وزن متوسط را انتخاب می کنند تا تعادل خوبی بین قدرت و کنترل داشته باشند.
اندازه ی راکت های پیکل بال
دستیابی به اندازه مناسب می تواند برای عملکرد و راحتی مهم باشد. به عنوان مثال، استفاده از راکت خیلی بزرگ می تواند باعث خستگی نسبتاً سریع انگشتان شما شود و حتی می تواند در دراز مدت باعث التهاب تاندون در آرنج یا مچ دست شود.
چگونه گریپ راکت پیکل بال مناسب خود را اندازه گیری کنیم؟
دست خود را جلوی خود بگیرید تا کف دست و انگشتانتان مستقیماً به سمت هوا باشد.
انگشتان خود را کنار هم قرار دهید – انگشت شست شما می تواند به طرفین اشاره کند.
پایین خط کش را با چین جانبی پایین کف یکی از دستان خود تراز کنید.
تا بالای انگشت حلقه ی خود را اندازه بگیرید.
آیا توپ های پیکل بال باید اندازه خاصی داشته باشند؟
بله، ابعاد توپ پیکل بال استانداردی دارد که همه توپ ها باید به آن پایبند باشند و به منظور استفاده در بازی های پیکل بال تایید و تنظیم شده است. توپ های پیکل بال باید:
دارای قطری بین 2.874 اینچ (7.30 سانتی متر) و 2.972 اینچ (7.55 سانتی متر) و
دارای محیطی بین 9.03 اینچ (22.93 سانتی متر) و 9.34 اینچ (23.72 سانتی متر) باشند.
توپ های پیکل بال همچنین باید:
یک رنگ یکپارچه و ثابت داشته باشد.
بین 26 تا 40 سوراخ داشته باشد.
در مقیاس دورومتر D (معیار سختی) بین 40 تا 50 باشد.
هنگامی که از 78 اینچ ارتفاع سقوط می کند، بانس یا جهش 30 تا 34 اینچ داشته باشد.
وزن توپ های پیکل بال چقدر است؟
وزن توپ های پیکل بال بین 0.78 اونس (22.11 گرم) تا 0.935 اونس (26.51 گرم) است. توپ‌های سنگین‌تر معمولاً در زمین‌های باز و توپ‌های سبک‌تر معمولاً در زمین‌های داخلی استفاده می‌شوند، اما هیچ تمایزی رسمی بین توپ‌های داخلی و خارجی وجود ندارد. تا زمانی که یک توپ پیکل بال بین 0.78 اونس (22.11 گرم) تا 0.935 اونس (26.51 گرم) وزن داشته باشد، می توان آن را در هر زمین پیکل بالی اعم از داخلی یا خارجی استفاده کرد.
توپ های پیکل بال از چه چیزی ساخته شده اند؟
توپ های پیکل بال با پلاستیک سخت ساخته می شوند. توپ های داخلی و خارجی استاندارد جهانی پیکل بال، با استفاده از پلی پروپیلن سازگار با محیط زیست (PP) تولید می شوند که باعث می شود توپ ها از نظر عملکرد و شکل، ثابت، سفت، بادوام و ماندگار شوند.
چرا توپ های پیکل بال سوراخ دارند؟
بازی اصلی پیکل بال بداهه بود و با توپ بازی ویفل بال (Wiffle Ball) بازی می شد. بازی ویفل بال یک نسخه کوچک شده از بیس بال است که می تواند در فضاهای محدودتر مانند باغچه ها یا حیاط ها انجام شود. توپ‌های مورد استفاده در ورزش ویفل بال، پرواز محدودتری نسبت به توپ‌های بیس‌بال استاندارد دارند، زیرا توخالی هستند، از پلاستیک ساخته شده‌اند و سوراخ‌هایی در آنها وجود دارد تا از پرتاپ شدن توپ به دوردست جلوگیری کنند.
سوراخ های موجود در هر توپ پلاستیکی، از جمله توپ پیکل بال یا توپ ویفل بال، میزان شکافتن هوا را افزایش می دهد که به موجب آن طول پرواز توپ کاهش و پس از پرتاب یا برخورد توپ، مسیر حرکت توپ تحت تاثیر قرار می گیرد.
از آنجایی که توپ با سرعت کمتری نسبت به یک توپ مشابه بدون سوراخ حرکت می کند، این امر باعث کاهش سرعت بازی پیکل بال می شود و میزان واکنش و سرعت مورد نیاز برای برگشت توپ را در هنگام بازی کاهش می دهد.
آیا توپ تنیس و توپ پیکل بال به یک اندازه هستند؟
توپ های تنیس و توپ های پیکل بال یک اندازه نیستند. توپ های پیکل بال بزرگتر با قطر 2.874 اینچ (7.3 سانتی متر) تا 2.972 اینچ (7.54 سانتی متر) هستند، در حالی که قطر توپ های تنیس از 2.575 اینچ (6.54 سانتی متر) تا 2.70 اینچ (6.86 سانتی متر) متغیر است. این بدان معنی است که محیط دایره ای یک توپ تنیس استاندارد کوچکتر از یک توپ پیکل بال است. در حالی که محیط دایره ای یک توپ تنیس می‌تواند از 8.09 اینچ (20.55 سانتی‌متر) تا 8.48 اینچ (21.54 سانتی‌متر) باشد، محیط توپ‌های پیکل بال بین 9.03 اینچ (22.94 سانتی‌متر) تا 9.34 اینچ (23.72 سانتی‌متر) است.
پیکل بال و کمک به سلامت بدن
پیکل بال یک ورزش عالی برای بهبود هماهنگی دست و چشم است و همچنین برای چابکی فرد نیز مفید است. از آنجایی که چرخش‌های زیادی در این بازی وجود دارد، بازیکنان در طول بازی تمامی اندام‌های فوقانی و تحتانی را به کار و حرکت وادار می نمایند.
بدون نظر