تاریخچه مسابقات تنیس ویمبلدون

مسابقات قهرمانی ویمبلدون قدیمی ترین تورنمنت تنیس در جهان و مسلماً مشهورترین آن است. اولین تورنمنت 125 سال پیش و در سال 1877 برگزار شد. رویدادی که مورد علاقه خانواده سلطنتی بریتانیا است.

از بین چهار تورنمنت سالانه بزرگ تنیس که به عنوان “گرند اسلم” شناخته می شوند، ویمبلدون تنها تورنمنت است که هنوز روی چمن برگزار می شود، جایی که نام تنیس روی چمن از آنجا شروع شد. اپن استرالیا و یو اس اپن هر دو در زمین های هارد کورت و اپن فرانسه روی خاک رس انجام می شود. چمن همچنین سطحی است که سریع ترین بازی تنیس را فراهم می کند.

با وجود شور و هیجان و هیاهوی امروزی، اولین سال این مسابقات با هیاهوی بسیار کمی برگزار شد. 

تورنمنت امروزی شامل چهار مسابقه نوجوانان و چهار مسابقه دعوتی در کنار پنج مسابقه اصلی است؛مسابقات انفرادی و دو نفره مردان، مسابقات انفرادی و دو نفره ی زنان و دو نفره ی مختلط. اولین مسابقات قهرمانی ویمبلدون یک رویداد داشت، انفرادی جنتلمن ها! از آنجایی که ورود زنان به مسابقات تا سال 18۸۴ مجاز نبود، اولین قهرمان ویمبلدون از میان یک گروه بیست و دو نفره از شرکت کنندگان مرد معرفی شد؛ اسپنسر ویلیام گور بیست و هفت ساله. گور در مقابل جمعیت 200 نفری که برای شرکت در مسابقات یک شیلینگ پرداخت کرده بودند، حریف خود ویلیام مارشال را با نتیجه قاطع 6-1، 6-2، 6-4 شکست داد. این مسابقه به دلیل بارش باران به تعویق افتاد و سه روز بعد برگزار شد و تنها چهل و هشت دقیقه طول کشید.

بازی تنیس روی چمن در این زمان هنوز در مراحل ابتدایی خود بود و بازیکنان برخلاف سرویس های قدرتمند و راکت های پیشرفته ای که امروزه می بینیم از تجهیزات اولیه دست ساز و ضربات غیردقیق استفاده می کردند.

در سال 1884 مسابقات دونفره مردان معرفی شد و در همان سال از زنان نیز برای شرکت در مسابقات دعوت شد. هیچ تورنمنت ویمبلدونی در طول سال های 1915-1918 و 1940-1945 به دلیل جنگ های جهانی اول و دوم برگزار نشد اما محبوبیت تورنمت ادامه یافت. در دهه پنجاه، باشگاه از سایت اجاره‌ای اصلی خود در جاده ورپل به سایت بزرگ‌تر امروزی چرچ رود نقل مکان کرد و در سال 1967 این مسابقات تاریخ ساز و به اولین رویداد پخش تلویزیونی رنگی تبدیل شد.

فهرست محتوا

جوایز مسابقات ویمبلدون

جوایز مسابقات ویمبلدون

بخش انفرادی آقایان

جایزه ی انفرادی آقایان برای اولین بار توسط کلوپ ال انگلستان در سال 1887 ارائه شد.

این جام جایگزین جام فیلد (1877-1883) و جام چلنج (1884-1886) شد که ویلیام رنشاو، تنیسور بریتانیایی، هر دو جام را به واسطه ی دو مرتبه قهرمانی های سه بار پشت سر هم خود به دست آورد.

بعد از آن کلوپ ال انگلستان هزینه ی هنگفتی را برای خرید یک جام خرج کرد و آمادگی اعطای جام به نفر بعدی در آینده را نداشت، بنابراین تصمیم گرفته شد که جام جدید هرگز به مالکیت برنده در نیاید.
این جام که از نقره با روکش طلا ساخته شده است، 18 اینچ ارتفاع و 7.5 اینچ قطر دارد. روی جام نوشته شده است: “مسابقه قهرمانی انفرادی تنیس چمن کلوپ ال انگلستان”.

در اطراف جام تاریخ و نام قهرمانان حک شده است.

در سال 2009، جایی برای حکاکی نام قهرمانان روی جام باقی نمانده بود، از این رو اتاقی برای به یادگار ماندن نام قهرمانان تعبیه شد. رافائل نادال آخرین قهرمانی بود که پس از قهرمانی ویمبلدون ۲۰۰۸ نامش روی جام حک شد. قهرمانان یک کپی به اندازه سه چهارم از جام دریافت می کنند که نام تمام قهرمانان گذشته (قد 13.5 اینچ) را در خود دارد.

بخش انفرادی خانم ها

جایزه انفرادی خانم‌ها یک سینی از جنس نقره‌ ی استرلینگ و طلاکاری شده است با 18.75 اینچ قطر که به آن ظرف گلاب یا ظرف گلاب ونوس نیز گفته می‌شود و اولین بار در زمان معرفی دور چالشی در سال 1886 به قهرمان اهدا شد. در مرکز نشان دهنده ی نقوش اساطیری و در اطراف لبه، هفت هنر لیبرال را معرفی می کند: طالع بینی، هندسه، حساب، موسیقی، بلاغت، دیالکتیک و دستور زبان.

قهرمانان یک کپی به اندازه سه چهارم از جام دریافت می کنند که نام تمام قهرمانان گذشته (قد 14 اینچ) را در خود دارد.

مبلغ جایزه ی مسابقات در سال ۲۰۲۴ رکورد 50,000,000 پوند را ثبت کرد که قهرمانان انفرادی بانوان و آقایان هر کدام 2,700,000 پوند دریافت می کنند.

مد در مسابقات تنیس ویمبلدون

مد در ویمبلدون

لباس انتخابی پذیرفته شده برای بازیکنان ویمبلدون در قرن نوزدهم، برای آقایان پیراهن و شلوار آستین بلند سفید ساده و برای خانم ها کلاه‌های سفید و لباس های سفید کمر کرستی با دامن بلند بود. در دهه 1920 و 1930 بود که بازیکنان و به ویژه بازیکنان زن شروع به نوآوری در لباس خود کردند. دامن‌های کوتاه‌تر، شلوارک‌ها و تاپ‌های آستین‌دار همگی معرفی شدند. برخی جسورانه‌تر از بقیه، برای ایجاد سهولت در حرکت و احساس شخصیت فردی.

در دهه 1930، رنه لاکوست، برنده ی فرانسوی ویمبلدون در سال های ۱۹۲۵ و ۱۹۲۸، برند همنام خود را با پوشیدن پیراهن های مزین به تمساح معرفی کرد. امروزه ویمبلدون با برندهای ورزشی متعددی محاصره شده است و به نظر می‌رسد طراحان دیگر کمتر به راحتی یا فردیت بازیکن اهمیت می دهند و اغلب طرح ها نتیجه قراردادهای چند میلیون پوندی حامیان مالی با بازیکنان و ستاد اجرایی مسابقات هستند. مسئولان اجرایی حتی در طراحی لباس های پسران و دختران توپ جمع کن هم از رنگ‌های سنتی سبز و بنفش ویمبلدون گذر کرده و از سال 2006 یونیفرم‌های سرمه‌ای و کرم (طراحی شده توسط طراح مد آمریکایی رالف لورن) را جایگزین کرده‌اند.

توت فرنگی ویمبلدون

سنت های ویمبلدون

اگرچه از زمانی که مسابقات قهرمانی ویمبلدون برای اولین بار در سال 1887 معرفی شد، چیزهای زیادی تغییر کرده است اما امروز هم وقتی به دو هفته ویمبلدون فکر می کنیم تعدادی از تصاویر سنتی وجود دارد که هنوز به ذهن ما خطور می کند. توت فرنگی و خامه (سالانه 28 تن توت فرنگی انگلیسی و 7000 لیتر خامه مصرف می شود!)، لباس پوشیدن سفید یا تقریباً تمام سفید که هنوز یک الزام است و پیوند قوی با سلطنت. همه اینها همچنان با هم به حفظ جایگاه ویمبلدون هم در میراث بریتانیا و هم در خط مقدم دنیای تنیس کمک می کنند.

قهرمانان ویمبلدون

رکورد داران تاریخ ویمبلدون

راجر فدرر اسطوره ی تنیس با ۸ قهرمانی، پیت سمپراس با ۷ قهرمانی و نواک جوکوویچ با ۷ قهرمانی رکورد داران بیشترین قهرمانی در بخش انفرادی آقایان تاریخ ویمبلدون هستند.

در بخش خانم ها، مارتینا ناوراتیلووا اسطوره ی اهل چک تنیس با ۹ قهرمانی، اشتفی گراف و سرنا ویلیامز هر کدام با ۷ قهرمانی، رکورد دار هستند.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *